یادگیری مدارا به بهترین شکل می تواند در مدرسه و کلاس درس اتفاق بیفتد. مدرسه هم می تواند از نظر رفتاری و هم از نظر محتوایی، مدارا و رواداری را به کودکان آموزش دهد. بعد از خانواده ، مدرسه مهمترین نهاد  اجتماعی کردن  کودکان استت، به ویژه در زمینه آموزش مدار و تحمل دیگران  جایگاهی مهم و اثر گذار دارد.

شاید نتوان همه خانواده ها را به سمتی هدایت کرد که با کودکان شان  تمرین مدارا  کنند  و به آنها آموزش دهند.،اما  می توان  در همه مدارس با  برنامه های مدون و مشخص و محتوای یکسان کودکان و نوجوانان را آموزش داد. در مدرسه است که فرد   با دیگرانی برخورد می کند که با او  پیشینه ی خانوادگی فرهنگی مذهبی و رفتاری متفاوتی دارند و این متفاوت بودن فرصت بسیار مهمی در اختیار او  قرار می دهد تا در محیطی که تعداد زیادی افراد دیگر حضور دارند   که با او متفاوتند ،تحمل،پذیرش و مدارا را تمرین کند.  یادگیری مهارتهای اجتماعی در مدرسه باعث می شود تا فرد در بزرگسالی وقتی  وارد جامعه و فعالیتهای اجتماعی سیاسی و اقتصادی می شود بتواند از این مهارتها استفاده کند.

افراد اگر یادبگیرند که در تعامل با دیگران چه در مدرسه و چه بعدا به عنوان فرد بزرگسال در جامعه  چگونه باید رفتار کنند، با مشکلات کمتری روبرو خواهند شد و در سطح کلان مشکلات جامعه نیز کمتر می شود. ما به عنوان یک انسان در یک ارتباط  دوطرفه با کسی که مثل ما نیست و به زندگی جور دیگری نگاه می کند   یا میتوان رقابت و تضاد را برگزیینیم  که نتیجه ای  آن دعوا و جنگ و نا امنی است و یا راه مدارا و تحمل را برگزینیم و با گفتگو با همدیگر مسائل و مشکلات را حل کنیم که نتیجه آن صلح و آرامش است.مدرسه بهترین فرصت برای یادگیری گفتگو است.

آموزش و پرورش به عنوان مهمترین نهاد برای آموزش  مهارتهای زندگی و اجتماعی    تا کنون به شکل مطلوبی عمل نکرده است. چه در محتوای کتب درسی و چه در شیوه های آموزشی و برنامه های پرورشی!  مدرسه ها کمتر به  آموزش مهارتهای زندگی پرداخته اند  که اگر این کار را به درستی انجام می دادند  وضعیت زندگی اجتماعی در ایران امروز به این صورت نبود که الان می بینیم. برای رفتن به سمت جامعه ای که اعضایش بتوانند در کنار هم در صلح و آرامش زندگی کنند بهترین روش آموزش مفاهیم مدارا،رواداری،تحمل  و پذیرش دیگری به عنوان یک انسان، در مدرسه است. مسئولین آموزش و پرورش باید در این راه پیشگام باشند.